Διαβάζω για τις όμορφες ιδιαιτερότητες που είχε παλαιότερα η γραφή,
" και δη" με πένα, και δεν μπορώ παρά να αναπολήσω νοσταλγικά άλλες εποχές.
Όταν δεν διάβαζες μόνο τις λέξεις....αλλά και το χέρι που τις έγραψε.
Όταν μπορούσες να νιώσεις το τρέμουλο και το συναίσθημα, τη σιγουριά και την υποταγή.
Οι λέξεις είναι μέρος μόνο της γραπτής έκφρασης. Ο τρόπος γραφής είναι το άλλο κομμάτι της....που στην εποχή μας χάθηκε στα πλήκτρα και λίγο πιο πριν στα στυλό διαρκείας.
Είχα διαβάσει παλαιότερα πως το συναίσθημα ενός γράμματος το ένιωθες από το μελάνι του...Αλλού περισσότερο...αλλού μόλις που αχνοφαίνονταν...άλλοτε τα γράμματα τρεμουλιαστά...και άλλοτε με περισσή σταθερότητα.
Το θυμήθηκα διαβάζοντας ¨Τη δέκατη τρίτη ιστορία" της Setterfield, όπου η πρωταγωνίστρια μας μεταδίδει τις γνώσεις της στην ανάγνωση χειρογράφων:
"Πρέπει να χαλαρώνεις. Να μη σκέφτεσαι τίποτα. Έτσι ώστε να ξυπνάς μέσα σ' ένα όνειρο όπου είσαι ταυτόχρονα η πένα που φτερουγίζει πάνω στο χαρτί και το ίδιο το χαρτί στην επιφάνεια του οποίου κυλά η μελάνη. Τότε μπορείς να το διαβάσεις. Να διαβάσεις τις προθέσεις του γραφέα, τις σκέψεις του, τους δισταγμούς του, τους πόθους του και τα νοήματά του. Μπορείς να το διαβάσεις σαν να ήσουν το κερί που φώτιζε το χαρτί όταν έτρεχε πάνω του η πένα."
12 σχόλια:
egw akoma psteuw pws xwris na grapseis sto xarti,den mporeis na ekfrasteis....ena plhktrologio apla den ftanei...kalhmera..
Καλή σου μέρα,Dorian!
Προσωπικά πιστεύω πως κι εδώ που γράφουμε,τα συναισθήματα δεν κρύβονται, αφού πηγάζουν από μέσα μας.Απλά εδώ μπορείς πιο εύκολα να κρυφτείς...να υποκριθείς. Μπορείς να γράψεις και να σβήσεις κάτι πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουν οι άλλοι.Μπορείς να διορθώσεις με ευκολία, δεν φαίνεται η σταθερότητα του χεριού σου και η πίεσή του στο χαρτί.Όλα αυτά κάποτε μιλούσαν πίσω από τις λέξεις.
Με πρόλαβες, elmelissa - αυτό ήθελα να πω κι εγώ.
Καλημέρα! :-)
Καλημέρα, Νικον!
:-)
Η αλήθεια είναι ότι το χειρόγραφο είναι πιο προσωπικό, βγαίνει ο χαρακτήρας του άλλου...
Εμενα πάντως, πλέον τρέμει το χέρι μου κάθε φορά που πιάνω στυλό.
Εχουν συνηθίσει τα δάκτυλα στο πληκτρολόγιο!
Απο το τίποτα βέβαια, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας
Καλο απόγευμα! :)
Πράγματι, στην εποχή μας όλα με έναν υπολογιστή τα κάνουμε.Δεν είναι κακό...απλά θυμήθηκα τη μαγεία που έκρυβε εκείνη η άλλη γραφή.
Καλο σου απόγευμα, Ηλία!
:-)
Tι όμορφες και οι δύο γραφές
Mελισσάκι, η μια ζωγραφική και η άλλη σαν βλέφαρα που τρεμοπαίζουν πάνω από γραπτό.
καλό βράδυ el!!!
Κι εμένα μου άρεσαν πολύ όταν τις βρήκα...σ' ευχαριστώ!
Καλό σου βράδυ, Genna!
Καλο μήνα με υγεία! Να προσέχεις!
Να εχεις όμορφο ξημέρωμα! :)
Μα τι γλυκός που είσαι, Ηλία!
Καλό μήνα εύχομαι και σε σένα, με υγεία ,με χαρά...καλή εβδομάδα...και μια υπέροχη Δευτέρα για σήμερα!
:-)
Δεν το ειχα σκεφτει ποτε οτι ενα κειμενο γραμμενο στο χερι κρυβει πισω απο καθε σημαδακι του ενα σωρο συναισθηματα! κι ομως εχεις δικιο! καθε γραπτο στην πρωτογενη του μορφη, χωρις διορθωσεις ή χωρις να το καθαρογραψεις, φανερωνει κρυφες σκεψεις κ δισταγμους στο να γραψεις κατι οπως ειναι...
Αυτό που μ'αρεσει εμενα ειναι οτι οταν θελω να πω κατι, τα βγαζω πιο αληθινα σε ενα χαρτι, παρα να τα πω...ενα χαρτι, ενα κειμενο, που θα το εχει καποιος στα χερια του για παντα...κι οπως το αγγιξα εγω, θα το αγγιζει εκεινος! και θα εχουμε κατι κοινο!
καλο σου μηνα elmelissa μου!
Καλο σου μήνα pixie!
Χαίρομαι, που μοιραζόμαστε τις ίδιες σκέψεις!
Μέχρι και το άρωμα μπορούσες να νιώσεις στην παλαιού τύπου αλληλογραφία...Σήμερα έχουμε μόνο τις λέξεις. Κι αυτές εδώ μέσα συνήθως.
Δεν είναι κακό. Κοίτα τώρα ...Εμείς μοιραζόμαστε κάτι, κι ας μην γνωριζόμαστε. Έχει την ομορφιά του και αυτό.
Αλλά και κείνο τα παλιο.... το γεμάτο συναίσθημα γράψιμο, που το φύλαγες σαν κόρη οφθαλμού....ήταν απλά μαγικό!
Δημοσίευση σχολίου