Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007


"Ασφυξία... και γκρίζο παντού.... στο δωμάτιο, στον ουρανό, στο μυαλό...
Η μικρή δέσμη φωτός ήταν ένα πολύ προσωρινό ξεγέλασμα, ικανό να ξυπνήσει μια μακρινή ανάμνηση στη διάρκεια των λίγων δευτερολέπτων που χάραξε μια φωτεινή ευθεία στο χώρο, αλλά χωρίς τη δύναμη να διώξει το σκοτάδι.
Σηκώθηκε να πάρει μερικές βαθιές ανάσες, έξω στον παγωμένο αέρα, να αναζωογονήσει τους ταλαιπωρημένους πνεύμονες...αλλά στάθηκε αδύνατο. Όσο και να πάσχιζε να δώσει έναν αργό ρυθμό στην αναπνοή, αυτή παρέμενε κοφτή και ασταθής.
Τα λουλούδια, εδώ και δύο βδομάδες στο μπαλκόνι εξόριστα, φαίνονταν ολόφρεσκα. Τους πήγαινε η παγωνιά των 2 και 4 βαθμών Κελσίου.
Ξαναμπήκε στη ζέστη του σπιτιού, κι ήταν αυτή η ζεστασιά η μόνη ανάγκη που αναγνώριζε.
Ο ύπνος από καιρό άγνωστο λήμμα...το ίδιο και η ανάγκη για τροφή.
Πήρε ένα ποτήρι νερό και προσπάθησε να κατεβάσει αργά μερικές γουλιές. Ακόμη κι αυτό δεν ήταν πάντα εύκολο.


Αναζήτησε την αλήθεια μέσα στο όνειρο....ή μήπως ήταν το όνειρο η μόνη αλήθεια στην οποία ήθελε να πιστέψει;
Σε κάποιο σημείο όλα μπερδεύτηκαν. Όλα ξέφυγαν. Όλα άλλαξαν. Δεν ήξερε την αρχή της αλλαγής....αντιλαμβανόταν όμως την ασημαντότητά της.
Το μόνο που είχε σημασία τώρα ήταν τα πράσινα λιβάδια με τα οποία προσπαθούσε να ξεγελάσει εκείνες τις στιγμές. Το μικρό γεφυράκι που σαν ένα άλλο Rosebud στοίχειωνε το μυαλό, όταν το βλέμμα έμενε κενό.
Είχε επίγνωση του τι συνέβαινε....αλλά η γνώση δε συνεπάγεται και τη θεραπεία. Η θεραπεία απαιτούσε εκείνο το εσώτερο άγγιγμα, σαν αυτό της μικρής φωτεινής δέσμης, μόνο που εκείνο κράτησε για λίγα δευτερόλεπτα ."
..................................................
Κόπασε ο άνεμος. Ο ουρανός είναι γκρίζος και πάλι. Οι σημαίες ολοένα και λιγοστεύουν στα μπαλκόνια. Η εθνική μνήμη χάνεται σιγά σιγά. Ίσως να αντικατασταθεί με τον καιρό από μία παγκόσμια μνήμη.
Μία αδιαφορία για όλα...ένα ενδιαφέρον για τα πάντα.
Όλα κυλούν, όπως ωραία τα έλεγε ο Ηράκλειτος....όλα μεταβάλλονται


15 σχόλια:

nicon είπε...

O₂

melian είπε...

???

Καλησπέρα,Nicon!

nicon είπε...

Οξυγόνο-2

???

Caesar είπε...

Όλοι μας κουβαλάμε μέσα μας ένα "Rosebud" σαν τον πολίτη Καίην !
..........
"Μα κυρά μου εσύ σαν τι να λες με την αυγή και κοιτάς τ' αστέρια που όλο πέφτουν σαν βροχή
Δώς μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή για να ξαναρχίσω το τραγούδι απ' την αρχή..."
(ένα μικρό απόσπασμα από τον Μάνο & την οδό Ονείρων)

iLiAs είπε...

Αυτή η μικρή δέσμη φωτός, είναι καμιά φορά αρκετή, να φωτίσει την ελπίδα, εκεί που δεν φαίνεται πουθενά.

Οσο για τις σημαίες, προτιμώ να έχουμε τα ιδανικά και ιδεώδη των αγωνιστών "σημαία" στην καθημερινότητα της ζωής μας, παρά με ψευτοσυμβολισμούς στα μπαλκόνια και στους δρόμους.

Καλή βδομαδα. Να είσαι καλά. :)

melian είπε...

Καλή εβδομάδα, Nicon!
Συχγώρεσέ με, που δεν πάει αμέσως το μυαλό μου στα κομπιουτερίστικά σου σύμβολα:)

melian είπε...

Γλύκε μου Caesar, έχεις έναν δικό σου τρόπο να μου ομορφαίνεις πάντα τη μέρα ( και όχι μονο τη δική μου)
Μια υπέροχη μέρα σου εύχομαι και καλή εβδομάδα...και ευχαριστώ.....είπα Ευχαριστώ;

melian είπε...

Καλημέρα Ηλία!
Συμφωνώ μαζί σου για τις σημαίες.
Επίσης καλά θα ήταν να συνειδητοποιήσουμε όλοι κάποτε, πως πέρα από την ιστορία των προγόνων μας που κουβαλάμε, είμαστε πολίτες της γης πια.
Να σου ευχηθώ μια υπέροχη εβδομάδα;
Να σου την ευχηθώ!
:)

nicon είπε...

Δεν είναι κομπιουτερίστικο - χημεία γυμνασίου είναι! Αλλά φαίνεται ότι και τότε ταξίδευες στα σύννεφα...

[Μ' αρέσει να σε πειράζω, όπως πάντα, γλυκιά elmelissa! Καλημέεερα!!!]

piXie είπε...

Εδειξα σε μια φιλη μου,που ξεγελαστηκε κ αυτη απο μια μικρη δεσμη φωτος, το ομορφο κειμενο σου και μου ειπε οτι ηταν ο,τι ακριβως νοιωθει και εκεινη...
καλημερα elmelissa μου!

melian είπε...

Ειλικρινά τώρα αγαπητέ μας, Nicon...μη μου πείτε ότι μόλις ανακαλύψατε πως η ονομασία του μπλογκ δεν έγινε τυχαία:))

(Όσον αφορά το οξυγόνο...εγώ γιατί το έγραφα με Ο και ένα μικρό 2 κάτω δεξιά; Αχ!...κι αυτό λάθος το έμαθα....)

melian είπε...

Pixie, καλησπέρα!
Να και μια φορά που δεν χαίρομαι που κάποιον εκφράζει ένα κείμενό μου. Ελπίζω το γκρίζο στη ζωή της φίλης σου να δώσει γρήγορα τη θέση του στο χρώμα. Κι ακόμη να έχει ανθρώπους γύρω της, στους οποίους να μπορεί να μιλά.
Καλό σου βράδυ,Pixie!

nicon είπε...

[Κι εγώ έτσι δεν το έγραψα το οξυγόνο...; Μήπως δε φαίνεται σωστά; Τέλος πάντων... καλό βράδυ, αγαπητή μου!]

genna είπε...

Mελισσάκι, φιλί αφήνω και γλυκιά καλημέρα!

melian είπε...

Nicon, Καλησπέρα!
Η αλήθεια είναι πως στο πρώτο σου comment,μαλλον δεν βλέπω αυτό που ήθελες να μου γράψεις.
Καλό σου απόγευμα!


Genna, ανταποδίδω το φιλί και ένα χαρούμενο απόγευμα να' χεις!