Κυριακή 1 Ιουλίου 2007

Ζωγραφίζοντας

Αναμιγνύω τα χρώματα. Φτιάχνω νέα δικά μου. Το μπλε τελειώνει γρήγορα...τόση θάλασσα, τόσος ουρανός...πάντα το μπλε τελειώνει.
Μέσα από τις σιωπές αναδύομαι...ταξιδεύω
οι λέξεις σου με μπερδεύουν και χάνομαι...ολοένα χάνομαι
Κρατώ τον ποιητή σ' ενοχλεί
Στο χείλος στέκομαι...στο χείλος
Το πλοίο προσπερνά και χάνεται
δίπλα μου βουίζει το άγριο μελίσσι...οσφραίνομαι το θυμάρι και την ανθισμένη ρίγανη
τα μαλλιά μου τ' ανακατεύει το ελαφρύ βοριαδάκι
τους έχω μάθει πια καλά τους ανέμους...όλους
-Κοίτα τους γλάρους τι όμορφοι που είναι..."αργοπλεύστες" τους λέει ο ποιητής
δε σε νοιάζει...
Εισπνέω βαθιά τη στέρφα γη...γίνομαι η στέρφα γη...παραδομένη στον ήλιο...παραδομένη στην αλμύρα της θάλασσας
μια ηρεμία παντού...παντού

1 Ιουλίου 2007

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Όμορφοοο!

melian είπε...

Πώς βρέθηκες εδώ γλυκιά μου....;
Κάθε κειμενο από αυτά τα παλιά, κάτι μου θύμιζε....γι' αυτό θέλησα να τα ξαναγράψω. Ας υπάρχουν είπα....να βοηθούν τη μνήμη